Çiçekler
Ben beklemiyorum
Sen yine de gel
Asfalt yollarına diktiğim çiçekler
Çoktan solmuştur.
Köşesinde titrediğim sokağın kaçıncı kışıdır
Sanma gönlümün son çırpınışıdır bu
Artık cam kenarına kadehimi alıp yol gözlemiyorum
Sen yine de yönünü eve çevir
Şimdi nerededir ellerine değen deniz
Biliyorum
Saçını savuran rüzgar epey fırtınalandı
Dindi sonra
Biliyorum
Ben artık aynı peyniri yemiyorum
Aynı kahveden içmiyorum
Görsen… Tanıyamazsın beni
Saç döktüm, kilo aldım
Çabuk sıkılır, çabuk küser
Az güler oldum.
Dünya öyle hızlı döndü
Ay öyle çarptı yüzüme
Güneşe çıkmaz oldum.
Ben beklemiyorum
Sen yine de gel
Asfalt yollarına diktiğim çiçekler…
Aldım hepsinden
Dizdim odaya birer birer.
